Herkes takdir edecektir ki her insanın bir dayanma sınırı vardır. Bazen gerçekten önemli olaylar kar$ısında soğukkanlılığımızı koruyabilirken, bazende hiç üstünde durulmayacak kadar küçük $eyler kar$ısında a$ırı tepkiler verebiliyoruz. Hep birlikte ya$ıyoruz, hep birlikte görüyoruz.

Olan bir olay, ayrılmak zorunda kalınılan sevgili, aile ile olan sorunlar, kötü giden okul, ya$anılan talihsizlikler... Kısaca her$ey.

Kendime $öyle bir bakıyorum da, gerçekten katlanılmaz durumlar gerçekle$ebiliyor bazen. Ama ne olursa olsun bunlar kar$ısında dik durabildiğin kadar varsın derim içimden. Ve, kesinlikle sende bu cümleyi kurmalısın. Sadece kurmak değil, benim yapamadığımı yapıp, uygulamaya da geçirmelisin.

Ben çoğu zaman uzakla$ırım böyle durum ve anlarda. Sadece insanlardan değil, dü$üncelerimden, hislerimden, nefretimden ve sevgimden hatta. Kaçmak diyenler oluyor, bencilsin diyenlerde en az onlar kadar var. Hele ki korkak diyenlerin sayısını ne siz sorun ne ben söyleyeyim.. Enden durumlar dı$ında anlatmam neden böyle yaptığımı, istemi$imdir yapmı$ımdır. Kar$ımda ki insan çoğu zaman bunun farklı bir $ekilde olsaydı kendine de zarar verebileceğini asla ama asla dü$ünemez. Bende anlatmam.. Anlayamaz ki hiç anlatamam.

Hiçbir$ey dü$ünmemek için ya bir $eye odaklanırım, ya dikkatimi dağıtırım. Sende böyle yapmalısın ve bunun için bir yol bulmalısın.. Keyif aldığın $eylere yakla$ıp, diğer her$eyden uzak durmalısın hatta. Bir süre belkide. Eminim çok iyi gelecektir.

Ne demi$ler, " Bir koyundan iki post çıkmaz... " Sen sınırını belki biliyorsundur, ama kar$ındakiler ya da kar$ına çıkabilecekler emin ol ki bundan bir haber olacaklardır.

Her$eyden önce senin için senden daha değerli bir$ey yok, unutma ki etrafındaki insanları mutlu etmek istiyorsan ya mutlu olacaksın ya öyle görüneceksin.. Buyursunlar buna da bencillik desinler diyenler.

Dağınık oldu biraz biliyorum ama böyle geldi içimden. Kendi içimde de çok dağınığım ondan olsa gerek.

1, 2, 3, 4..

Geldi, bitti, geçti ve gitti.

Ve ufak bir sır..

Bende kaçıp gitmek üzereyim bir$eylerden. Bu sefer farklı olanından.


On a mountain up north
I will build a small house
Made of wood, stone and straw
I'll let nobody in
Neither family nor friends
Nor the postman can come
This escape can't keep going on
'Cause I can't take it no more
I'm not so strong
I will sit there and stare
When the ocean runs wild
Until I'll forget your name
Then I'll burn up the straw
Take it down stone by stone
And make a raft of the wood

edit post

2 Reply to "Değer mi ?"

  • Anonymous on 17 Şubat 2010 16:43

    Şu an bahsettiğin kargaşanın tam olarak içindeyim. Ama sadece bu gecelik! biliyorsun çok uzun süre bu modda devam edemem ben.Ben hep üstüne gittim sorunlarınya,orda hata yaptım sanırım.Ama şimdi dediğin gibi kaçıp gitmek üzereyim.. kaçalım Buğ!

    ecem

     

    UndefinabLe© on 18 Şubat 2010 02:02

    Bug neler oluyor bize arkadaşım?! Bu kaçma hissinin ikimizde de aynı anda baş göstermesi... Ha bir de Adsız var. Çok kişi bunalmış yaşamakta olduğu hayattan; çok kişi karmaşanın göbeğinde. Güçlü olsak da kaçmasak? Bunu yapabileceğimize inanıyorum.

    Yanındayım ve her zaman yanında olmak niyetindeyim arkadaşım.
    -D-

     
  • Yorum Gönder