Bilenler bilir, öyle çok dini bütün biri değilim.. Ramazanda içkimi içerim, Bo$lukta hissettiğim zaman kilise ya da cami farketmez.. Kısaca, sosyal bir ihtiyaçtan öteye geçmiyor din konusu benim için.. Ancak..
Öncelikle bayramlardan bahsetmeye ba$layayım.. Eskiden, çok heyecanlanırdım bayram geliyor diye. Dü$ünsenize, biz çocuklar için ne kadar büyük bir$eydi. Eskiden sabah babam beni kaldırıp sorardı camiye gelecek misin diye. Bir heyecan ile " Evet " derdim.. Ardından, camiye gittiğimdeki o ambiyanstan çok etkilenirdim hele hele tüm cemaatin, hep bir ağızdan okuduğu Te$rik Tekbiri tüylerimi diken diken etmi$tir bu güne kadar. Cami'den çıktıktan sonraki bayramla$ma sırasında ya$anılan sıcaklıkta cabası..
Ardından eve gelir, evde babamın elini öper bayram harçlığı beklerdim :) Ardından ailevi alı$kanlıklar, ziyaretler vs..Ama ne olursa olsun heyecanlıydı..
$imdi birde bugüne bakıyorum.. Bayram sabahı 6:30'da kalktım. $öyle bir kendime geldim ve sırf eve gelenler ile kar$ıla$mamak için ofise attım kendimi. Kaybetmi$im.. Ama ne yalan söyleyeyim, aynı zamanda özlemi$im.. Evin camından baktığımda camide namaz kılan insanların yüzündeki huzur ve mutluluğa imrenmedim dersem yalan olur. Eskiden giyeceğim kıyafetleri bile çok özenle seçerken, bir $ort ve bir t-shirt ile çıkabiliyorum..
Bir laf vardır ya hani, büyükler söyler.. Nerede o eski bayramlar diye..
Bende diyorum, gelsin o eski bayramlar.. O bayramlarda olanlar !
