Uzun zaman önce, insanoğlu dünyaya ayak basmadan önce, iyi huylar ve kötü huylar ne yapacaklarını bilemez halde dolanıyorlarmı$. Bir gün, toplanmı$lar ve her zamankinden daha fazla canları sıkkın oturuyorlarken; Saflık ortaya bir fikir atmı$.
" Neden saklambaç oynamıyoruz ? "
Ve hepsi bu fikri beğenmi$, hemen Çılgınlık bağırmı$,
" Ben ebe olmak ve saymak istiyorum. "
Aralarında ba$ka hiç kimse Çılgınlığı arayacak kadar çıldırmadığı için, hemen kabul etmi$ler. Çılgınlık bir ağaca yaslanmı$ ve saymaya ba$lamı$.. " 1, 2, 3.. " Ve Çılgınlık saydıkça, iyi huylarla kötü huylar saklanacak yer aramı$lar. $efkat Ay'ın boynuzuna asılmı$, Sevgi bulutların arasına kıvrılmı$, Yalan bir ta$ın altına saklanacağını söylemi$ ama yalan söylemi$ çünkü gölün dibine saklanmı$, Tutku dünyanın merkezine, Para hırsı bir çuvalın içine girerken çuvalı yırtmı$. Ve Çılgınlık saymaya devam etmi$, "79, 80, 81, 82.. " A$k'ın dı$ında bütün iyi huylar ve kötü huylar o ana kadar zaten saklanmı$, A$k kararsız olduğu gibi, nereye saklanacağını da bilmiyormu$. Biliyorsunuz hepiniz, a$kı saklamanın ne kadar zor olduğunu..
Ve Çılgınlık 95, 96, 97,'ye gelmi$ ve 100'e geldiği anda, A$k sıçrayıp güllerin arasına girmi$ ve saklanmı$.. Çılgınlık bağırmı$ ;
" Önüm, arkam, sağım, solum sobe, saklanmayan ebe! geliyorum "
Arkasını döndüğünde ilk önce tembelliği görmü$, o ayaktaymı$ çünkü saklanacak enerjisi yokmu$. Sonra $efkat'i Ay'ın boynuzunda görmü$ ve ihaneti çöplerin arasında, Sevgiyi bulutlarda, Yalan'ı gölün dibinde, Tutku'yu dünyanın merkezinde.. Hepsini teker teker bulmu$, biri hariç.. Çılgınlık kalan son ki$iyi bulamadığı için umutsuzluğa kapılmı$.. Derken Haset, A$k bulunamadığı için haset duyarak, Çılgınlık'ın kulağına fısıldamı$ :
" A$k'ı bulamıyorsun çünkü o güllerin arasında saklanıyor. "
Çılgınlık çatal $eklinde bir tahta sopa almı$ ve güllerin arasına çılgınca saplamı$, saplamı$, saplamı$.. Ta ki, yürek burkan bir haykırma onu durdurana kadar. Haykırı$tan sonra, A$k elleriyle yüzünü kapayarak ortaya çıkmı$, parmaklarının arasından sicim gibi kan akarken.. Çılgınlık, a$kı bulmak için heyecandan A$k'ın gözlerini çatal sopa ile kör etmi$..
" Ne yaptım ben? Ne yaptım ben? " diye bağırmı$ Çılgınlık, " Seni kör ettim, nasıl onarabilirim ? "
Bunun üzerinde A$k cevap vermi$...
" Gözlerimi geri veremezsin, ama benim için bir$ey yapmak istersen benim klavuzum olabilirsin.. "
O günden itibaren, A$k'ın gözü kör ve o günden beri Çılgınlık da her zaman onun yanındadır.
