*Dedem.. Zamanın günlük kıayfetleri ne kadar güzelmi$.. Tarih : 08/1947


Dedem'den bahsedeyim ilk önce.. 1923 yılında Kırım'da doğmu$.. Zor geçen çocukluktan sonra 30lu ya$larda zamanın Rus baskısı altında bulunan Kırım'dan Türkiye'ye giri$ yapmı$.. Tabii çekilen pek çok eziyet var, sıfırdan bir hayata ba$lıyorsunuz kolay değil..

Dedem'e ait anılarım yok denilecek kadar azdır.. Süreyyapa$a'da ki hastanede ailecek ziyaret ettiğimiz gün ( ki bu ölümünden 2 gün önceydi, ve doktorlar benim girmeme izin vermemi$ti.. ), bir kaç adet silik görüntü..

Ve pek tabii o malum günü hiç unutmuyorum.. Ben 7 ya$ındaydım sanırım vefat ettiğinde, ağlamamı$ım bile. Bunu $imdi yazarken bile gözlerim dolduğu halde o zaman nasıl olmu$ta ağlamamı$ım bilmiyorum. Çok büyük bir vazifem vardı o gün.. Elime tutu$turulan bir bidon su ile cenazeyi ta$ıyan grubun en önünde asker edası ile yürümek! Hatırlıyorum, o zaman bile cenazeden sonra yiyebileceğim pideleri dü$ünüyordum. Ne kadar aptalım!

*Malum Çakmak

Hazır çakmaklardan bu kadar bahsetmi$ken, bir süre önce Dedemin ki$isel e$yaları arasında bir Zippo buldum. Üzerinde bir sava$ gemisi resmi var, USS Zellars.. İkinci Dünya Sava$ına katılan bir Amerikan gemisi. Nerden baksanız 60 yıllık bir çakmak.. Firmaya mail attım, cevap bekliyorum. Öğreneceğiz bakalım.

Peki bu çakmağı özel yapan ne ? Bugün masanın üzerinde dururken üzerine vuran güne$ sayesinde bende yeni farkettim..


Çakmağın arkasına " Dert Mi " diye bir soru kazınmı$.. Nasıl bir psikolojidir ki bu ? Hangi konumda, neyi dü$ünürken yazılmı$ ?

Dede'm.. $u anda hayatta olmasını isteceğim yegane insan. Ke$ke $u zamanımı görebilseydin, ke$ke oturup Dede - Torun $oyle bir sohbet edebilseydik.. Ke$ke..!






edit post

9 Reply to "Dert Mi ?"

  • Gökyüzünün ömRü on 29 Mayıs 2009 08:44

    Çocukmuşsun sadece küçük bir çocuk...Ölümün ne demek olduğunu bilmeyen...O zaman öyle düşünmen normal...
    Bak şu an ne kadar farklı herşey gözünde...
    Deden seninle sohbet edememiş ama umarım sen torunlarınla güzel sohbetler yapabilirsin...

     

    principessa demek prenses (!) demek on 29 Mayıs 2009 08:44

    mutluluk sayımın eksi kaç olduğunu biliyorsun.

    mutsuz ve boş gözlerle okurken "yiyeceğin pideleri düşünmen" kısmına koptum. hem de sesli.

     

    Bugra on 29 Mayıs 2009 10:54

    Gökyüzü, normal pek tabii ama ne bileyim.. Pi$manım sanırım. Ama neden?!

    Kanks, biliyorum.. Ama pek bi sevindim birazcık da olsa yüzünde tebessüm olu$turduysa.. Ulan benim yazarken gözlerim doluyo sen kahkaha atıyosun olacak i$mi bea :P .oooooo

     

    bi dost on 29 Mayıs 2009 14:10

    henüz 7 yaşındaki bir çocuğa fazla sorumluluk yüklememelisin, ben de tam 7 yaşındayken babaannem ölmüştü ve bi damla gözyaşı dökmemiştim.. o yaşta bi çocuk bilemez ki bunları.. babaannemi çok sevmeme rağmen, cenaze evinde beni hüzünlendiren tek şey, babamın ağladığını görmekti ilk defa..

     

    Bugra on 29 Mayıs 2009 14:15

    Dostçum, ilk defa bende babamı o gün görmü$tüm ağlarken.. Nedendir bilinmez o kadar üstünde durmamı$ım.

    ama nasıl anlatılır bilmiyorum, hani hiç ya$ayamadığın bir$eyi özlersin ya, benimki de bunun gibi.. Özlüyorum sadece.

    Gerçekten, te$ekkür ederim :)

     

    bi dost on 29 Mayıs 2009 14:20

    ben hiç yaşamadığım şeyleri özlemem hiç:) dede duygusunu hiç yaşamadım, ve iki dedemi de özlemiyorum, tanımadım çünkü.. ama özeniyorum dedesi olan insanlara:) dedesi sağ biriyle evlenmek istiyorum:)

     

    keLebek on 30 Mayıs 2009 01:00

    7 yaşındayken hepimiz küçüktük hiç bir şeyin farkında olmayan küçüktük...

     

    ayarsız on 1 Haziran 2009 04:47

    güzel anılar yaşayabilirdin evet, ama ya beklediğin ve istediğin gibi bir dede olmasaydı karşındaki yaşasaydı... 'keşke'lerin görünmeyen yüzü her zaman mutlu son'a varmaz kuzen.. O yüzden çevirme madalyonu, mutlu kal !

     

    Bugra on 1 Haziran 2009 06:56

    bi dost, $u evlenme meselesine koptum :D

    Kelebek, galiba oyleydik..

    Kuzum, ne demek istediğini çok iyi anlıyorum :) Haklısın, bırakalım dağınık kalsın..

     
  • Yorum Gönder